Monument der wachtende- boetseren

Betekenis: 

Met deze boetseer opdracht moesten we een wachtende man of vrouw maken. Ik heb foto’s gezocht van wachtende mensen maar dit heb ik niet als inspiratie gebruikt. Op de basisschool heb ik ooit een beeldje gemaakt van een meisje met opgetrokken knieën. Dit beeldje heb ik als uitgangspunt van een wachtende houding genomen. Zitten is ook wachten. Zelf zou ik zo wachten in bijvoorbeeld een ziekenhuis. Het poppetje heeft voor mij iets triests over zich. Wachten in een ziekenhuis is voor mij een nare manier van wachten omdat het altijd wachten is op een beslissende uitslag waar maatregelen op genomen worden. Wachten op een vriend die te laat is, is ook vervelend maar dit heeft meestal minder ernstige gevolgen.

Vorm:  

Ruimte: 3D.  

Vormsoort: Vanuit een bolletje klei ben ik een poppetje gaan maken. De armen en het hoofd heb ik uit dat bolletje klei getrokken. Ik heb zo min mogelijk stukjes klei aan het geheel geplakt. De vormen van mijn beeldje zijn ontstaan door te trekken en te duwen aan de klei bonk. Ik heb deze tactiek toegepast om te vooromen dat er stukken af zouden vallen bij het bakken. Als alles uit één geheel bestaat is de kans dat het afbreekt kleiner.

Textuur en compositie:  Aan het poppetje wilde ik naast een houding ook een emotie geven. Ik wilde duidelijk de trieste wachtende houding naar voren laten komen. De details vond ik minder belangrijk. Het moest duidelijk een mens zijn met opgetrokken knieën. Wel heb ik kleding en schoenen aangegeven om het nog wat menselijker te maken. Tot slot heb ik geprobeerd om met de emotie op het gezicht het poppetje nog verdrietiger te maken.

Materie:

Materialen: chamotteklei, placemat, spatel en stokjes. Daarnaast had de leerkracht de groep in aparte groepjes opgedeeld. Per groepje moesten we een kleitechniek in de gegeven stappen uitproberen en daarna uitleggen aan de rest van de klas. Deze technieken kon je later bij het kleien weer gebruiken. Ik vond de klei waarmee we gewerkt hebben erg fijn. Het was niet te droog. Vaak met kleien is de klei net te droog en komen er snel barsten en scheurtjes in je kunstwerk. Ik heb nooit eerder een kunstwerk gemaakt door te drukken en trekken aan stukken klei. Vaak plakte ik stukken klei aan elkaar en vaak liet dat inderdaad met drogen los. Door alles uit één geheel te maken was het ook echt één geheel. Alles in het mannetje loopt  over net als bij een echt mens. Ik had genoeg materiaal en had geen extra materiaal willen gebruiken bij dit kunstwerk.

Beschouwing:

Als voorbereiding moesten we plaatjes opzoeken van wachtende mensen.

Plaatjes 1:

[http://nl.dreamstime.com/stock-foto-wachtende-mensen-image27960350.]

Ik heb mij echter geïnspireerd op een beeldje die ik in groep 8 gemaakt heb met een klei cursus.

Plaatje 2:

De opdracht kaart van de docent over het versmeren van klei heeft mij op het spoor gezet voor de kleitechniek die ik gebruikt heb.

Werkwijze:

Het is voor het eerst dat ik een klei techniek stapsgewijs aangeleerd kreeg. Ik vond het heel leuk om vanuit een homp klei je kunstwerk er bijna letterlijk uit te trekken en duwen. Het lijkt voor jezelf ook een verassing wat het gaat worden. 

Onderzoek:

Eerst kregen we een homp klei. Eerst moesten we de klei walken. Dit was een soort duwen en rollen ineen. Daarna kregen we een opdrachten kaart. Op mijn kaart stond de opdracht voor een spaarvarken. Na deze gemaakt te hebben moest je van je klei één grote bonk rollen. 

Uit deze bonk heb ik eerst een hoofd en twee armen getrokken. Door te duwen en te wrijven over de klei heb ik de eerste opzet voor de benen gemaakt. Het begin van de knieën is hier nog wat laag, door meer klei te verplaatsen heb ik ze opgehoogd.

De armen heb ik langer gemaakt door de klei armen uit te rekken. De schouders heb ik met een spatel wat naar beneden laten zakken om zo de wanhoop nog duidelijker te maken. Vooral de overgang van de benen naar het lijf en de kont zijn lastig. In het vervolg zou ik hier best een echt model voor willen hebben om uit te kunnen pluizen hoe de houding in elkaar zit. Door klei van achter naar voren te wrijven heb ik de capuchon gemaakt.  

Als laatste heb ik het beeld wat fijner gemaakt. De armen wat dikker de ogen zichtbaar. Ook de handen vingers gegeven en de mouwen en broekspijpen met een spatel erin gemaakt. Op die manier is het mannetje nog menselijker geworden.

Plus en min punten

Met dit kunstwerk heb ik mij heel erg gericht op de wanhopige houding. De houding vind ik dan ook goed gelukt. Het mannetje wacht echt, doordat hij zijn hoofd op zijn armen heeft leunen en zijn knieën opgetrokken komt hij echt bedroefd over. 

In het vervolg wil ik er wel een model bij om de overgang van benen naar lijf beter te krijgen de benen beginnen voor mijn gevoel niet op het juiste punt. De kont is ook lastig om te maken.

---------------------------------------------------------------------------------------

Bronnen

[http://nl.dreamstime.com/stock-foto-wachtende-mensen-image27960350]